Oh wat vind ik het lastig; geduld te betrachten. Het begint al met de weerstand als er een beroep wordt gedaan op mijn geduldigheid. Geduld… ik duld het niet! Althans, tot nu toe. Want ik leer er nieuwe dingen over. Ik heb namelijk al meerdere malen ervaren dat de momenten waarop ik denk dat er ‘niks’ gebeurt, er juist wel van alles gebeurt. Alleen ik zie en merk daar achteraf pas iets van.
Telkens als ik een periode van ogenschijnlijke stiltstand ervaar, is dat voor mij iets om toe te juichen. Soms zelfs letterlijk in mijn lijf (bij ziekte) wordt er opgeruimd. Oude zooi verwerkt, opgeschoond, zodat er ruimte wordt gemaakt voor iets nieuws. Vernieuwing. En hoe dieper het dal waar ik doorheen moest, hoe groter de sprong die ik erna maak.
Ook nu, nu in ons gezin er een beroep wordt gedaan op mijn geduld, merkte ik dat ik er weer weerstand tegen kreeg. Deze keer duurde dat echter maar 2 minuten. Want direct kwam het besef, het is een periode waarin ik mag groeien. Waardoor ik kan groeien! Ik mag de tijd nemen om dingen te leren, dingen af te leren. Mezelf voor te bereiden op Ans 2.0 (of 10.0 inmiddels, want dit is natuurlijk niet de eerste keer dat ik vond dat ik te lang niet de acties kon doen die ik wilde door omstandigheden of ziekte).
Juist als je midden in een uitdagende periode zit, kun je vaak niet zien waar het toe leidt. En dus ook niet welk stuk je aan het opruimen en toevoegen bent. Zelfs als het lijkt te gaan om een ‘oude les’ die nog eens voorbij komt; dan is het een laag dieper, die je dan mag leren.
Nu ik zicht heb op het einde van de periode waarin mijn geduld wordt beproeft 😉 merk ik dat het alweer gaat borrelen en bruisen. En meteen daarmee komt de wil, het ongeduld, de ‘het is nu weer tijd voor mij om verder te gaan’. En deze keer voor het eerst, ga ik dan toch – proberen 😉 – achterover te leunen. Want het einde komt in zicht, maar is er nog niet. Ik gag niet weer stappen in de valkuil van te snel weer willen creëren, initiëren.
Ik gun mijn geduld nog een beetje oefening.
Ik duld het nog iets langer dat ik in de ontdekstand mag staan.
En ik zeg bewust proberen, want oe, dat is heus niet makkelijk! Het ene moment gaat beter dan het anderen.
Maar het basis idee is wat in engels zo mooi geformuleerd kan worden ‘I lean into it’. Waarbij voor mij geldt dat dit nog best een actieve inspanning is, dat leunen. Vooral het zorgen dat ik er in blijf leunen en niet weer in de actie spring.
En nu ik dit zo schrijf, besef ik me de energie, de aantrekkingskracht op bijna fysiek niveau die daarvan uitgaat. Ik sta nu niet helemaal op mijn plek te stralen. Maar voel de fijne energie van mogelijkheden, van groei, van dat me mooie dingen te wachten staan. Dat er tijd voor is, dat ik er de tijd voor mag nemen om het tot me te laten komen. Het is heel fijn om te voelen dat het er is, en dat er genoeg tijd voor is dat dit nog staat te gebeuren.
Precies op tijd. Pas als het af is, pas als ik er aan toe ben. Het staat nu letterlijk rechts naast me. Ik voel dat het zo zal gaan, dat op precies het juiste moment deze mogelijkheden en ik gaan samensmelten. Voor nu ga ik eens genieten van dit besef.
Ge, gij; duldt! (is dat een goede vervoeging?) Duld het dat je nog niet iets hebt, wat nog wel gaat komen. Als je aangeeft; Gij, duldt! dan is het een verzoek, een opdracht, vanuit een autoritaire insteek. Maar deze mag je ook ontvangen met een minder strenge inslag, zachter, uitnodigende; gij, duldt want er zal iets nog beters ontstaan, dan je nu kunt verzinnen.
Als je deze laatste intentie kunt voelen, begrijpen, er ‘into leanen’, dan is het ook makkelijker te doorstaan. Want dan ben je verwachtingsvol in plaats van in de weerstand. Je zit in een hogere trilling als je intuned op verwachtingsvol. En daarmee help je jezelf.
Dulden, omdat er aan gewerkt wordt dat er iets beters komt, dan je nu nog kunt verzinnen. Merk jij ook dat deze insteek iets positiefs voor je doet? Dat er iets aan wordt gezet, iets gaat tintelen?
Ik vermoed zelfs dat die positieve energie die je dat voelt in mijn lijf bij dat wat nu rechts naast me staat. Het helpt om eerder te kunnen versmelten omdat het meer dezelfde trillingsfrequentie heeft.
Ziekte, een nare periode heeft immers vaak een lage trilling. Wanhoop, frustratie, onzekerheid hebben een lagere trilling dan hoop, verwachting, opgewektheid. En dat wat een uitdagende periode gaat brengen is juist een upgrade, het gaat je trilling verhogen. Hoe meer je in staat bent je hier alvast naar te voegen, je voor te bereiden op het nieuwe wat een hogere trilling heeft, hoe korter de uitdagende periode hoeft te duren.
Er zijn een aantal sleutels die je direct kunt toepassen om je trilling te verhogen; dankbaarheid, de juiste snelheid en verwachtingen checken.
Een deel hiervan behandel ik in de gratis Mindset Transformatie Module. Wil je mijn hulp, stuur me dan een mail voor een afspraak ans@studiosprankel.info