Je bent al waardig. Je bent al genoeg. Je mag er zijn. Je hoeft niets meer na te jagen, want je bent er al, je hebt het al en alles is er al. Je bent echter inmiddels zo geconditioneerd dat je maar bezig bent, dat je niet weet wat je moet doen met dit besef. Stilstaan en dit beseffen is al nieuw. Überhaupt stilstaan is al nieuw.
Want, wat moet je er mee? Je bent al jaren bezig iets na te jagen. Gelijk te krijgen. Je zelf te vinden.
Alles, werkelijk alles, is slecht 1 beslissing, 1 gedachte, 1 seconden verder. Het moment dat je besluit dat je erbij wilt horen, kun je erbij horen. Daar heb je anderen niet voor nodig. Niet hun toestemming, slechts de beslissing van jouzelf dat jij dáár bij hoort. En als dat na die beslissing nog niet zo is, klopt het dan wel dat je er daadwerkelijk bij wilt horen?
Bijvoorbeeld; je wilt bij ‘de club’ horen, die goed bezig is met hun gezondheid. Die bewegen, sporten en hun voeding serieus nemen. Het moment dat je dat besluit, is het al zo! Dan kies jij voor een appel in plaats van een chocoladereep. En direct kun je jezelf bewijzen, dat je er dus bij hoort.
En als je dan niet kiest voor die appel en wel voor die calorierijke reep; klopt het dan wel dat je er echt voor wilt gaan om erbij te horen. Te doen en laten wat nodig is om dáár bij te horen.
Het is echt heel simpel; je beseft je niet dat je al voldoende bent, bestaanswaardig bent. Anders was je er simpelweg niet.
Anders was je er nu niet.
Je hebt het recht. Je hebt de ruimte. Je hebt de keuze over wat je er mee wilt doen.
En dat, ja die keuzes en dat kiezen, DAT is nu juist wat we niet aan willen. Wat we denken niet te kunnen handelen. Waar we dus bang voor zijn.
Bang om verkeerd te kiezen. Bang dat we de keuze niet kunnen volhouden. Bang dat we onze keuze niet kunnen verdedigen. Bang bang bang.
Want we denken dat we perfect moeten zijn. We denken dat we ons altijd moeten verantwoorden, aan iedereen. We denken dat we geen keuze hebben.
Zelf je leven invulling geven, en niet je laten leiden door hoe het hoort. Hoe het altijd al is gedaan. Zelf kiezen. Eigenlijk dus; volwassen worden. Sommigen doen er over tot ze 101 jaar zijn =)
Het schrikt the hell out of us.
Kiezen. Verantwoordelijkheid nemen. Blijven staan. Bij je bestaansrecht. Bij je keuze.
Ga er maar aanstaan…
En eigenlijk wens ik je; ga maar aanstaan. Ga schijnen. Stralen! Je hoeft niet langer te wachten.
Het mag nu al.
Alle nieuw is moeilijk, en mag met hulp. Ik nodig je uit te kijken of mijn happy-HSP-pakket precies die ondersteuning biedt die jij nu nodig hebt. Stuur me een mail als je vragen hebt! ans@studiosprankel.info