Ik mag weer gaan springen naar een volgend … niveau, level, iets. Ik voel het in mijn lijf. Er wrikt iets. Wiebelt. Er is iets dat van plaats wil verwisselen. Iets dat een nieuwe plek wil krijgen.
Meestal voel ik me dan niet fit. En voel tegelijkertijd een wens ingezet door mijn ego om iets te willen neerzetten. Een steengoed artikel waar veel mensen zich door geraakt voelen, waar mensen echt iets aan hebben. Een mooie training organiseren. Iets wil door mij tot uiting komen. Alleen… ik weet nu nog niet wat.
En het voelt alsof ik tegelijkertijd én ziek ben én iets heerlijks verwachtingvols. Want het is de vooraankondiging van dat ik weer een sprong ga maken.
Het voelt letterlijk alsof er op het onderbewuste vlak iets aangeraakt wordt. Opgetild, ge-uplift als het ware, dat veranderd mag worden. Een nieuwe plek mag krijgen. Een hogere trilling krijgt. Het ziekige gevoel schrijf ik toe als dat iets zich letterlijk lostrilt in mij, om eenmaal los(ser) een andere trilling, functie, positie te krijgen.
En ik juich dat toe!
Ik weet dat ik dan nu nog niets hoef te doen. Geen moment hoef te plannen voor een mogelijke training. Ik weet nog niet of ik deze dag een artikel ga schrijven.
Nu wel voor het eerst, omschrijf ik dit proces. En wellicht is dat het artikel wat mag ontstaan hieruit 😉
Dit wat ik nu onderga, helpt mij om weer verder te komen als mens, in mijn werk. Mijn missie is om mijzelf zo veel mogelijk uit te dragen, want wat mij definieert is ‘jou uit te nodigen jouw licht te schijnen’: als ik mijzelf ben, dan nodig ik jou uit jouw licht te laten schijnen. Naar weer jouw omgeving, jouw klanten wellicht.
Mijn missie is mijn zijn. Het valt mij dan ook op als iemand zich nog geremd voelt iets te doen, waarvan ik weet dat het die persoon EN zijn/haar omgeving zo veel kan brengen.
Ik ben er voor diegene die zo veel anderen weer iets kunnen brengen, alleen het stokt even. En ze weten niet waarom. Ze weten niet wat er stokt. En al helemaal niet hoe ze het weer kunnen laten stromen. Ze willen zo graag zichzelf zijn, en dat is nodig. Dat heeft de wereld nodig.
Soms is het nodig dat ze beseffen dat ze al zo veel te brengen hebben door simpelweg in een rij te staan.
Zodat een andere hun fijne energie kan voelen. Dat is al het fantastische eerste, simpele wat ze te brengen hebben! Er simpelweg zijn, voegt al zo veel toe!
En tegelijkertijd kan, mag! ik pas op aanvraag iets doen. Ik kan iemand wel uitleggen wat ik doe, en uitnodigen of hij / zij gebruik wil maken van mijn diensten, maar nooit ongevraagd advies geven. (En ja heel soms vergeet ik dat nog even.)
Ik observeer dus. Aanschouw. Voel, merk op dat er nog obstakels zijn. Dat er ergens nog geen licht door gelaten kan worden. Ik weet in no-time helder te krijgen waar het eigenlijk om gaat. Ik hoor het, lees het of weet het samen met jouw ‘aan te raken’ in een sessie. (Mijn klanten zeggen vaak dingen als ‘Ans je zit raak, kwartjes vallen, ik wist niet daar het daar om ging.’ Lees meer reacties op deze pagina.)
En ik weet dat ik daar mijn rol in kan doen. Dat ik daar mijzelf tot uiting kan brengen. Maar het kan alleen bestaan, mijn input, als er om gevraagd wordt. Dan is er als het ware de toestemming dat ik mag, dat ik daar volledig mijn ding kan doen.
Daarom is het ook zo wezenlijk en heerlijk als ik klanten heb. Dan kom ik volledig tot uitdrukking. Dan voel ik zelfs dus ook de dankbaarheid voor klanten.
En als ik die een dag even niet heb: dan ben jij mijn ‘klant’ als lezer van dit stuk. Jij mag iets komen halen. Als je tot hier gekomen bent, dan wil je iets komen halen 🙂
Dank dat je er bent!
Dank dat jij ook jouw licht wilt stralen! En als dat even minder goed lukt, dan weet je nu dat ik daarvoor de go-to person ben.
Liefs, Ans
ans@studiosprankel.info
Oh, wat mooi! Laten we idd samen naar een hoger niveau trillen!
Working on it, net als jij he Thera!