Met ons vijven terug in de auto, na een koffiebezoek. Dit bezoek had om verschillende redenen bijzondere tintjes. Daarmee werd het zwaarder dan normaal, meer beladen.
Zo’n bezoek dat wat met je doet.
Het bezoekje was fijn en bijzonder èn het was nodig tijd te nemen om het te verwerken.
Toch stapten we meteen erna in de auto.
Drie kwartier terugweg. Daar waar ik behoefte heb om een luchtje te scheppen en even tot mijzelf komen, hebben onze kinderen dat waarschijnlijk ook.
Maar we stapten met al onze energieën en emoties èn die die we van anderen hebben opgepikt, samen in één auto.
2,5 vierkante meter vol met 5 mensen en een teveel aan opgedane indrukken.
Dan is 45 minuten lang. Althans, voor mij dan lang hè: iemand die in staat is heel veel indrukken (in zich gedrukt) krijgt. Bewust.
Maar ook onbewust! Ik ben in staat om heel veel indrukken bewust en onbewust tot mij te krijgen. Dus ik móét, uit zelfbehoud, ook veel actief ontladen.
Mezelf weer ‘opschonen’.
Telkens weer mijn eigen energie bewust op pijl houden.
Ik weet dit van mezelf, pff ben zelfs HSPcoach, dus leer anderen hoe ze dit kunnen doen. Maar ook ik moet hier bewust aandacht aan blijven besteden. En laat dat ook wel eens verslappen…
Dus, daar waar de kinderen achter in de auto, actief en met veel geluid ‘ontladen’ (door een eigenlijk best gezellig rollenspel) kan ik niet tegen de harde stemmen; nog meer ‘indrukken’ die hun weg vinden bij mij. Omdat ik niet goed op mijn eigen energie let.
Meer en meer overprikkeld wordt ik. Na 20 minuten is het ernstig doorbijten voor mij.
En dan toch van mij afschreeuwen. Of het zachter kan.
Dat we al voor de 6e keer gevraagd hebben of het zachter kan!
Ik weet dat ik onlogische dingen van ze vraag; dit is hun manier van ontladen.
Maar ik heb het op dat moment zo andersom nodig; niet méér drukte en lawaai en ontlading van anderen erbij; ik wil juist even een moment in stilte voor mijzelf.
Het is zo niet hoe ik het ‘goede voorbeeld’ wil uitdragen naar onze kinderen.
– Het besef dat ik ook maar mens bent is nooit ver weg 😉 –
Thuis bonjour ik iedereen uit de woonkamer. Nu wil mama eens alleen zijn in de woonkamer.
Nu gaat mama eens niet zoals normaliter even weg om tot zichzelf te komen.
Serene stilte voor mama.
Fijn.
Nodig.
Volgende keer eerst maar een rondje wandelen voordat we in de auto stappen.
Zal heel wat stress en drukte onderweg schelen.